Standard rasy według FCI nr 36
Historia rasy: rasa dawnych szorstkowłosych rudych gończych obecnie przedstawiona w dwóch odmianach: basset bretoński oraz gończy bretoński. Wiadomo, że psy cieszyły się dużym zainteresowaniem wśród francuskich magnatów; nawet córka Ludwika XI, Anna de Beaujeu, utrzymywała na dworze własną sforę gończych. Kronikarze odnotowują, że bretońskie wspaniale radziły sobie w czasie polowań na wilki. XIX stulecie przyniosło spore zmiany; liczba wilków zmalała, zainteresowanie szlachty polowaniami nieco zelżało, a wysoko wyspecjalizowane psy myśliwskie okazały się zbędne. Przyszłość rasy stanęła pod znakiem zapytania. Posiadający bardziej lekką konstytucję ciała, basset bretoński został odnowiony poprzez liczne skomplikowa krzyżówki, wzorzec rasy opracowany w 1921 roku. W 1928 roku gończe bretońskie uzyskały status rasy wymarłej. Na szczęście, po II Wojnie Światowej w 1949 roku na skutek zręcznych działań miłośników gończych i hodowców z klubu miłośników, udało się zrekonstruować rasę do 1981 roku. Popularność gończych bretońskich, która szybko wróciła, szczególnie basseta, zapewnia istnienie rasom, za losem których już nie trzeba się martwić.
Kraj pochodzenia: Francja.
Wygląd ogólny: uważają, że basset bretoński został stworzony na podstawie gończego bretońskiego jako gończy, który wyspecjalizowany do pracy w lesie, w miejscowości bagnistej, dający sobie radę w gęstych krzakach. Akurat takie cechy posiada basset bretoński. Jedyne, co go odróżnia od swoich przodków, to basset. Nogi mogą być proste, lecz również skrzywione.
Wysokość i masa: dopuszczalna wysokość w kłębie waha się w przedziale 32 - 36 cm. Dorosłe psy ważą od 16 do 18 kilogramów.
Szata: sierść bardzo ostra, gęsta i płaska. Nigdy długa lub wełnista. Włos nigdy nie tworzy pierścieni. Na kufie sierść jest szorstka, nie puszysta.
Umaszczenie: płowe, ale również odcienia: złoty-pszenne lub czerwono-pszenne. Biała plama na piersi jest dopuszczalna.
Głowa: wielka w odniesieniu do tułowia, średniej długości, dobrze wyważona. Czaszka umiarkowanie długa, nie płaska. Guz potyliczny dobrze wyrażony. Grzbiet nosa prosty i lekko wysklepiony. Gończy bretoński posiada słabo wyrażony stop, basset bretoński - bardziej wyrazisty. Płat nosa czarny lub ciemnobrązowy.
Uszy: wąskie, cienkie, nisko ustawione, prawie do końca są zwinięte do wewnątrz, pokryte długim włosem.
Oczy: dosyć duże, ciemne.
Szyja: raczej krótka i muskularna.
Obudowa: korpus mocny, u dużego basseta długi, u małego basseta - nieco krócej. Brzuch w miarę podciągnięty.
Pierś: klatka piersiowa niezbyt szeroka i głęboka. Żebra dobrze zaokrąglone.
Ogon: basset bretoński nosi go swobodnie, w kształcie sierpa. ogon gruby u nasady, zwężający się ku dołowi.
Kończyny przednie i tylne: muskularne z mocnym kośćcem. Łapy niezbyt duże, zwarte, poduszki twarde.
Cechy atrakcyjne: wesoły i bardzo energiczny, basset bretoński uwielbia gry i świetnie dogaduje się z innymi zwierzętami (na przykład kotami). Jest wspaniałym towarzyszem życia i niezawodnym przyjacielem dla dzieci. Basset bretoński kocha swoją rodzinę, zachowuje się wobec niej dobrodusznie i z szacunkiem.
Producent profesjonalnych akcesoriów i sprzętu dla psów przedstawia dobór produktów dla psów rasy basset bretoński, w ofercie znajdziecie Państwo: gryzaki, mufki, kliny do zabawy i tresury psów rasy basset bretoński, obroże, kagańce, szelki, smycze ze skóry, nylonu i metalowe dla basseta bretońskiego, pokarmy oraz akcesoria.
