Standard rasy według FCI nr 291

Historia rasy: eurasier (szpic eurasyjski) to bardzo młoda rasa, której pierwszy miot został określony w 1960 roku w mieście Weincheim. Odtworzenie szpica niemieckiego starego typu było chęcią Juliusza Wipfela. Rasa nawiązuje do pochodzenia psów wykorzystywanych do jej stworzenia – chow chowa, szpica wilczego oraz samojeda. Początkowo hodowla była ograniczona do chowa i szpica, przez co rasa zyskała przydomek „wilczego chowa”. Aktualna nazwa obowiązuje od 1973 roku, ponieważ psy, wykorzystywane do jej stworzenia pochodziły z Europy i Azji. Wtedy rasa i otrzymała uznanie. Głównym celem przyświecającym hodowcom było stworzenie psa rodzinnego o zrównoważonym charakterze, o wysokim poziomie irytacji. Psy też miały zachować typową dla psów północnych wygląd zewnętrzny. W latach 60 rasa ukształtowałą się i zdobyła popularność w Niemczech, a w ostatnie czasy ma dużo wielbicieli poza granicami kraju rodzimego.

Kraj pochodzenia: Niemcy.

Wygląd ogólny: eurasier to dobrze zbudowany, krzepki średniej wielkości pies w typie szpica o harmonijnej sylwetce o spiczastych uszach. Umaszczenie może być różne. Długość szaty powinna pozwalać dostrzec proporcje tułowia.

Wysokość i masa: psy mierzą od 52 do 60 cm wysokości w kłębie. Suki są mniejsze i mierzą od 48 do 56 cm. Psy ważą średnio od 23 do 32 kg. Suki – od 18 do 26 kg.

Szata: na całym tułowiu występuje gęsty włos, gruby, średniej długości, dobrze rozwinięty podszerstek. Krótki włos na kufie, twarzoczaszce, uszach oraz przedzie kończyn. Na ogonie, tyłu przednich kończyn włos tworzy pióra oraz na tylnych nogach portki. Szata na szyi nieznacznie dłuższa, niż na tułowiu; nie tworzy grzywy.

Umaszczenie: wszystkie kolory oraz kombinacje kolorów – dopuszczalne oprócz koloru czysto białego, białych łat oraz koloru wątrobianego.

Głowa: czaszka nieprzesadnie szeroka. Kształt głowy z góry i profilu – klinowaty. Górna linia czaszki oraz górna linia kufy równoległe wobec siebie. Czoło płaskie z wyraźną bruzdą czołową. Dobrze zaznaczona potylica. Stop ledwie zaznaczony.

Uszy: wysoko osadzone; średniej wielkości, trójkątne i stojące.

Oczy: ciemne, średniej wielkości, ani przesadnie głęboko osadzone,ani też wyłupiaste. Szpara powiekowa nieco ukośna. Obwódki oczu o czarnej pigmentacji; ściśle przylegające.

Zęby: szczęka i żuchwa mocne i szerokie.

Szyja: średniej długości, harmonizująca z wyglądem ogólnym, płynnie połączona z mocnym tułowiem, dobrze umięśniona. Skóra na gardle ściśle przylegająca.

Obudowa: grzbiet mocny, dość długi. Kłąb dobrze zaznaczony. Grzbiet stabilny i prosty. Bardzo dobrze umięśniony. Lędźwie dobrej długości i szerokości; bardzo dobrze umięśnione, mocne. Zad prosty, szeroki i mocny. Brzuch umiarkowanie podciągnięty.

Pierś: klatka piersiowa цw kształcie owalu, sięgająca łokci, wydłużona, część przednia dobrze rozwinięta.

Ogon: wysoko ustawiony, gruby, zwężający się ku końcowi. Włos na ogonie gęsty i długi. W akcji noszony pochylony do przodu nad grzbietem, zawinięty nieco na bok lub zwinięty. Kiedy zwisa, sięga stawu skokowego.

Kończyny: kończyny przednie widziane z przodu – ustawione prosto i równolegle. Śródręcze widziane z boku – lekko nachylone do przodu. Ramię i przedramię niemal równej długości. Łopatki długie i dobrze umięśnione, ustawione nieco ukośnie. Ramię średniej długości; dobrze umięśnione. Łokcie blisko klatki piersiowej. Przedramię średniej długości; dobrze umięśnione. Nadgarstek mocny, śródręcze średniej długości, widziane z przodu – stosunkowo proste; widziane z boku – lekko nachylone do przodu. Łapy owalne; zwarte, palce tylko umiarkowanie wysklepione, pazury mocne o ciemnej pigmentacji. Opuszki mocne, dobrze wykształcone, o czarnej pigmentacji, gęsty włos między opuszkami. Kończyny tylne widziane z tyłu – ustawione prosto i równolegle. Widziane z boku – umiarkowanie kątowane. Udo i podudzie niemal równej długości. Udo średniej długości, z silnymi mięśniami. Staw kolanowy dobrze ukształtowany, umiarkowanie wyprostowany. Śródstopie dobrej długości i szerokości; widziane z boku – pionowe. Łapy owalne, zwarte, umiarkowanie wysklepione. Pazury mocne o ciemnej pigmentacji. Opuszki mocne, sierść dobrze rozwinięta.

Cechy atrakcyjne: eurasier to pies, który wyróżnia się wiernością i oddany człowieku. Ten pies, którego można wykorzystywać jako psa do ciągnięcia, niezle przystosowany do życia w mieszkaniu blokowym. Psy tej rasy świetne, dobroduszne, i miłe przyjaciele, doskonale nadaje się do tresury. Eurasier jest niefrasobliwy, dosyć zrobić mu lekka uwagę, by on zrozumiał swoją winę. Puszysta, ciepła sierść, zdolna bronić go przed niepogodą, lecz nie przed moralnym niezasłużonym zranieniem od właściciela. Niegrzeczny człowiek nigdy nie potrafi zdobyć miękkie serce dobrodusznego eurasyjskiego szpica.

Producent profesjonalnych akcesoriów i sprzętu dla psów przedstawia dobór produktów dla psów rasy eurasier, w ofercie znajdziecie Państwo: gryzaki, mufki, kliny do zabawy i tresury psów rasy eurasier, obroże, szelki, kagańce, smycze ze skóry, nylonu i metalowe dla eurasiera, pokarmy oraz akcesoria.