Historia rasy: maltańczyk - nazywana „ye ancien dogee of Malta” rasa powstała już w starożytności, trudno jest ustalić bezspornie pochodzenie maltańczyka. Przodkowie tych psów łapały szczury w portach i miastach przybrzeżnych Centralnego Śródziemnomorza. Dokładnie wiadomo, że rasę tą znali i cenili starożytni Egipcjanie, Grecy i Rzymianie. Pliniusz Starszy wzmiankuje o rasie z nazwą “canes melitenses”, która pochodzi z wyspy Melita, która jest położona w morzu Adriatycznym. Nazwa jednak nie oznacza, iż rasa pochodzi z wyspy Malta. Elegancki i zabawny piesek stał się prawdziwym ulubieńce za panowania królowej Elżbiety.

Kraj pochodzenia: Centralne Śródziemnomorze.

Wygląd ogólny: maltańczyk - to pies niewielkich gabarytów; o wydłużonym ciele; okryty bardzo długą, białą szatą; bardzo elegancki; noszący głowę dumnie i szlachetnie, pełen własnego dostojeństwa.

Wysokość i masa: wysokość w kłębie: psy od 20.3 do 25.4 cm. Suki od 17.7 do 22.8 cm. Waga: od 2.9 do 4 kg.

Kształt: wyciągnięty.

Szata: włos bardzo gęsty, lśniący, błyszczący, opadający ciężko, jedwabisty. Długi na całym tułowiu, prosty na całej długości, bez śladu fal czy loków. Włos powinien opadać ciężko do ziemi, jak peleryna, przylegając ściśle do tułowia, nie może także tworzyć kępek, ani kosmyków. Kępki lub kosmyki są dopuszczalne na kończynach przednich, od łokcia do łapy oraz na kończynach tylnych, od kolana do łapy. Brak podszerstka. Na głowie szata bardzo długa. Włos rosnący na grzbiecie nosa zlewa się z brodą, jak również na czaszce, gdzie opada, zlewając się z sierścią, pokrywającą uszy. Na ogonie sierść opada na jedną stronę tułowia, sięgając stawu skokowego.

Umaszczenie: maltańczyk o barwie czysto białej. Dopuszczalny lekki odcień kości słoniowej. Tolerowane lecz niepożądane słabe cieniowanie koloru jasnopomarańczowego. Wyraziste cieniowanie jest uważane za wadę i takie osobniki są dyskwalifikowane.

Głowa: mezocefaliczna, długość głowy wynosi 6/11 wysokości w kłębie. Długość kufy wynosi 1/3 ogólnej długości głowy. W taki sposób indeks mezocefaliczny równa się 37.46, a wielkość się waha pomiędzy 35 a 40. Szerokość czaszki między skroniami nie może przekraczać 3/5 długości głowy, co odpowiada indeksu mezocefalicznemu 60.06. Osie podłużne mózgoczaszki i grzbietu nosa są równoległe. Płat nosa znajduje się na tej samej linii co i grzbiet nosa. Z profilu front nosa jest pionowy. Płat nosa duży (w porównaniu do wielkości głowy), chłodny i wilgotny, z szeroko rozwartymi nozdrzami, okrągły, całkowicie czarny. Żadny inny kolor nie jest dopuszczalny. Grzbiet nosa prosty (długość patrzymy wyżej). Szerokość mierzona w połowie długości wynosi 72% długości albo 26% długości całej głowy. Grzbiet nosa porośnięty bardzo długim włosem. Wargi i kufa: oglądane z przodu wewnętrzne kraje górnej wargi oglądane z przodu tworzą półkole o dużej rozpiętości. Oglądane z przodu i z boku, górna warga zachodzi na dolną. Krawędzi wargi górnej sięga dolnej na całej długości. Profil dolny kufy dobrze wymodelowany żuchwą. Kraje górnej i dolnej wargi muszą być całkowicie czarne. Rowek na kufie rozpoznawalny. Wysokość /głębokość/ kufy wynosi 77% jej długości. Boki kufy równoległe, kufa zwęża się ku końcowi i jest lekko zaokrąglona z przodu. Przód kufy nie jest całkiem płaski i kwadratowy. Dobrze rozwinięte łuki nadoczodołowe. Wargi i cała kufa pokryta bardzo długim włosem, podobnie jak szta na uszach. Czaszka: nieznacznie dłuższa od kufy. Nieco szerzej, niż połowa długości głowy. Kształt owalu. Część górna czaszki płaska, łuki lekko wyrażone.

Uszy: prawie trójkątne, osadzone wysoko i szeroko, lekko uniesione, przylegają do głowy.

Oczy: żywe o inteligentnym wyrazie. Oczy dobrze rozwarte, nieco powiększone, okrągłe. Obwódki oczu czarne. Powieki okrywają ściśle gałkę oczną. Oko nieco wypukłe, nigdy głęboko osadzone. Oczy oglądane z przodu nie pokazują białka. Barwa tęczówki koloru ciemnej ochry.

Szyja: mimo obfitych włosów powinna być widoczna z góry i z przodu nasada szyi przy łopatkach. Długość szyi równa połowie wysokości w kłębie, co mniej więcej równa się długości głowy. Natomiast obwód szyi równy lub większy od wysokości. Podgardle i żuchwa mają napiętą suchą skórę, bez łałoka. Szyja wzniesiona tak jakby głowa była cofnięta.

Zęby: szczęki lekkie, normalnie rozwinięte.Zgryz nożycowy. Żuchwa dobrze rozwinięta, nie może być ani wysunięta do przodu, ani cofnięta. Żuchwa na całej długości prosta. Uzębienie białe, równe kompletne, dobrze rozwinięte (42 zęby). Dopuszczalna jest linia niedoskonała. Stop dobrze wyrażony. Kufa doskonale wypełniona, nozdrza dobrze rozwinięte.

Obudowa: długość tułowia od łopatki do biodra przeciętnie o 8 cm większa od wysokości w kłębie. Dokładniej na 1 cm wysokości przypada 1,38 cm długości. Kłąb wzniesiony nieco poza linię grzbietu, profil prosty. Długość grzbietu prawie 65% wysokości w kłębie. Lędźwie muskularne. Dobrze związane z grzbietem. Długość lędźwi wynosi 1/3 wysokości w kłębie i odpowiada szerokości. Zad przedłuża linię górną, szeroki.

Pierś: pojemna, sięgająca nieco poniżej łokci, żebra beczkowate, mostek długi. Profil tworzy półkole , lekko wznoszący się w kierunku pachwiny.

Ogon: osadzony na poziomie tyłu, u nasady bardzo gruby, przy końcu cienki. U maltańczyka długość ogona wynosi ok. 69% wysokości w kłębie. Prawidłowo noszony ogon jest zakręcony tak, by koniec dotykał tyłu pomiędzy kośćmi biodrowymi. Ogon zakręcony na bok jest tolerowany.

Kończyny (przednie i tylne): udo bardzo dobrze umięśnione; tylna krawędź wypukła. Równoległe do pośrodkowej płaszczyzny ciała; biegnąc ku dołowi i przodowi jest nieznacznie ukośne w stosunku do pionu. Udo okryte długim włosem, który na tylnej stronie uda tworzy pióra. Podudzie bardzo kościste dla psów o tak małych rozmiarach. Nieznacznie dłuższe, niż udo. Długa szata tworzy pióra na tylnej stronie. Staw skokowy: odległość od ziemi do stawu skokowego nieco przewyższa ⅓ wysokości w kłębie. Patrząc od tyłu, linia stawu skokowego do ziemi jest pionowa i kontynuuje tylną linię uda. Śródstopie: długość odpowiada wysokości psa w kłębie. Muszą być pionowe, oglądane zarówno z boku, jak i z tyłu. Długa sierść tworzy pióra na tylnej stronie śródstopia. Łapy okrągłe, palce zwarte i wysklepione, między palcami długi, gęsty włos. Opuszki i pazury czarne lub przynajmniej szare. Ruch: równomierny kłus, delikatnie muskający podłoże; swobodny, z krótkimi i bardzo szybkimi krokami w truchcie. Chód w żadnym razie nie jest podobny do chodu pekińczyka.

Cechy atrakcyjne: maltańczyk wytrwały i niestrudzony piesek, który posiada energię swojego potomka, doskonale łapającego szczury. Zawsze skory do zabawy i figli, ruchliwy, ciekawy świata, radosny, rzadko szczekający. Posiada zrównoważony temperament, a wierność robią z niego doskonałego psa rodzinnego. Maltańczyki potrzebują uporczywego i konsekwentnego prowadzenia.

Producent profesjonalnych akcesoriów i sprzętu dla psów przedstawia dobór produktów dla psów rasy maltańczyk, w ofercie znajdziecie Państwo: gryzaki, mufki, kliny do zabawy i tresury psów rasy maltańczyk, obroże, smycze ze skóry, nylonu i metalowe dla maltańczyka, pokarmy oraz akcesoria.