Standard rasy według FCI nr 207

Historia rasy: przez wiele stuleci rasa pekińczyk była hodowana i utrzymywana wyłącznie na dworze królewskim w Chinach. Kradzież psa była karana śmiercią, ponieważ pekińczyk był czczony jako święty symbol Chin. Królewskie psy mieszkały przy świątyniach, i mówią, że ich szczeniąt karmiły niewolniczki. Największych pekińczyków nazywano lwami, średnich - słonecznymi psami, a najmniejszych - rękawiczkowymi.

Kraj pochodzenia: Chiny.

Wygląd ogólny: pekińczyk - to mały, harmonijny, przysadzisty pies o lwim w wyglądzie, bardzo oryginalna sylwetka. Pomimo niewielkich rozmiarów, pies tej rasy silny, śmiały, z wielką godnością i klasą.

Wysokość i masa: psy osiągają ok. 15-25 cm wysokości w kłębie. Idealna waga nie powinna przekraczać 5 kg dla psów i 5.5 kg dla suk.

Kształt: dosyć wyciągnięty. Indeks od 145 do 155. Suki bardziej rozciągnięte, niż.

Szata: pekińczyk posiada podszerstek krótki, gęsty, miękki, prosty. Włos okrywowy długi, prosty, szorstki. Sierść na głowie niewielkiej długości, na kłębie i szyi tworzy kryzę wokół szyi u suk oraz obfitą grzywę opadającą poniżej barków, podobną do lwinej, u psów. Pióra na uszach, tylnych partiach kończyn, krzyżu i ogonie, dlatego te części tułowia wyglądają jak gdyby osadzone powyżej głowy. Włos okrywowy tworzy puszystą spódnicę, która włóczy się po ziemi. Na tylnej powierzchni przednich łap gęste, długie pióra. Na kończynach tylnych i udach tylnych kończyn - bogate portki. Między palców i na łapach rośnie długa sierść, tworzy tak zwane kapcie. Na uszach i ogonie włos jest długi ozdobny, który na ogonie tworzy pióra. Sierść u psów rasy pekińczyk patrząc z profilu musi tworzyć sylwetkę leżącego jajka, tępym końcem zwróconego, a patrząc z przodu - sylwetka poziomego owalu.

Umaszczenie: wszystkie kolory i znaczenia są dopuszczalne i równo cenne, z wyjątkiem umaszczenia wątrobianego. Pekińczyk biały posiada czarny płat nosa, krawędzie oczu, wargi, pazury. U psów wszystkich umaszczeń, za wyjątkiem białego, czarnego oraz czanego podpalanego, pożądane czarne koniuszki uszu, oczy i czarne linie, biegnące od zewnętrznego kącika k uchu, oraz czarna maska. Szczególnie ceniony jest pies z białym znaczeniem na łbie.

Głowa: masywna, proporcjonalna w odniesieniu do tułowia. Czaszka szeroka i płaska między uszami; w żadnym razie nie wypukła i nie w kształcie jabłka. Szerokość czaszki jest większa za głębokość na 1/5. Łeb i kości policzkowe płaskie. Stop wyraźnie zaznaczony. Profil płaski, z nosem wysoko między oczami. Gdyby na poziomie szczytu nosa narysować linię mentalnie, to ona by musiała rozdzielić głowę na dwie równe części. Kufa masywna, krótka, szeroka, z zadartym nosem, przypomina pysk małpy. Nos krótki i szeroki, pożądane umiejscowienie nosa na poziomie oczu; nozdrza duże i rozwarte, lekko podniesione. Fałd nosowy jednolity lub przerwany, powinien rozciągać się od policzków do grzbietu nosa, w postaci szerokiej, odwróconej litery "V". Płat nosa czarny, wielki, spłaszczony. Pysk dobrze wypełniony, posiada dobrze rozwinięte mięśnie. Wargi mięsiste, dobrze przylegające, grube, nie wiszące, czarne. Linia, która łączy z profilu łeb, płat nosa i szczęki, musi być prosta i umiejscowiona pod kątem 30 stopni ku linii, która jest prostopadła ku ziemi.

Uszy: małżowiny uszne sercowate lub w kształcie liścia topoli, umiarkowanej wielkości. Podczas naciągania koniuszek ucha sięga kąta żuchwy. W stanie spokoju uszy zwisają po obu stronach głowy osadzone w poziomie czaszki, noszone przylegle przy policzkach. głowie i nie dłuższe niż do linii rozcięcia pyska. Długie, obfite pióra. Osadzone w poziomie czaszki, dość wysoko, odstawione do przodu. Włos okrywa uszy tworząc na nich długie, obfite pióra.

Oczy: bardzo wielkie, okrągłe, wypukłe, ciemnobrązowe, zdrowe i błyszczące. Ustawione prosto i szeroko. Tęczowa jest bardzo wielka, więc patrząc do przodu białka oczu u psa są prawie niewidoczne. Powieki suche, dobrze przylegające ciemne krawędzie oczu.

Zęby: niewielkie, równe, białe, błyszczące. Zgryz - całkowity przodozgryz z pełnym przyleganiem warg. Siekacze szachmatowe nie są uważane wadą.

Szyja: sucha, krótka, bez podgardla, bez fałd, wysoko ustawiona, dobrze wyrażony kłąb.

Obudowa: tułów bardzo krótki. Brzuch wysoko osadzony, dobrze przylegający, z wyraźną talią.

Pierś: klatka piersiowa szeroka, głęboka, dość długa. Żebra dobrze wysklepione, okrągłe, lecz nie beczkowate. W przekroju wzdłużnym musi przypominać kształt jajka.

Ogon: wysoko osadzony, noszony przylegle, lekko zagięty nad grzbietem do jednego z boków.

Kończyny przednie i tylne: kończyny przednie krótkie i grube; o mocnym kośćcu. Ramię mocne, skośnie ustawione. Łokcie przylegające do klatki piersiowej. Kości kończyn przednich lekko wygięte między nadgarstkami a łokciami na ⅓ swojej długości, potem wewnątrz w kierunku do średniej linii klatki piersiowej, potem śródręcza znowu się zbliżają. Kończyny tylne lżejsze niż przednie, lec mocne, dłużej, z umiarkowanym kątowaniem i ukształtowaniem stawu skokowego. Kończyny oglądane z tyłu ustawione dość blisko i równolegle. Łapy duże i płaskie, okrągłe. Twarde opuszki, zwarte palce. Pies stoi pewnie na łapach.

Cechy atrakcyjne: pekińczyk charakteryzuje się śmiałością, on prawie nic się nie boi i tego nie ukrywa ani przed człowiekiem, ani przed zwierzętem. Czujny na wszystkie dźwięki i szelesty, pekińczyk jest doskonałym stróżem- dzwoneczkiem. Proszę się nie oszukiwać przez małe rozmiary psa - pekińczyk nie jest rozpieszczonym czworonogiem i dobrze się czuje zarówno w klimacie gorącym jak i zimnym. Ważne podkreślić, że pekińczyk nie gryzie mebli.

Producent profesjonalnych akcesoriów i sprzętu dla psów przedstawia dobór produktów dla psów rasy pekińczyk, w ofercie znajdziecie Państwo: gryzaki, mufki, kliny do zabawy i tresury psów rasy pekińczyk, obroże, smycze ze skóry, nylonu i metalowe dla pekińczyka, pokarmy oraz akcesoria.