Historia rasy:  sarplaninac lub owczarek sarplaniński - to jugosłowiańska rasa psów pasterskich z Sarplaniny (Makedonia). Zewnętrznie owczarek makedoński bardzo podobny do kaukaskiego owczarka i kraskiego owczarka. Z ostatnim u owczarka macedońskiego są wspólne przodki. Na początku owczarki macedońskie wykorzystywały się do stróżowania mienia w siedliskach i na wsiach. Psy tej rasy walczyły z niedźwiedziami, rysiami, broniły od ataków wilków stada na pastwiskach. Jakiś czas hodowlę sarplaninca prowadziły państwowe wojskowe i policyjne żłobka. Nazwa rasy była Owczarek Jugosłowiański, a do roku 1970 wywozić te psy było nie wolno z Jugosławii. Po wojnie okazało się, że istnienie owczarka macedońskiego pod zagrożeniem. Liczne psy zostały zabijane, ponieważ utrzymywać i karmić ta dużych psów było niełatwo w okresie powojennym.  Obecnie ta rasa nie jest zbyt rozpowszechniona, lecz jest znana za granicami Macedonii. Tą rasę uwielbiają w Niemczech, Finlandii, Francji i innych krajach. Owczarek macedoński - cudownie nadaje się do stróżowania i sprawnie pełni obowiązki partnera. Pies może być utrzymywany na zewnątrz, ponieważ nie boi się ani upału, ani chłodu, ani opadów.  Sarplaninac jest nieufny wobec innych psów. Psy owczarka macedońskiego, na przeciwwagę sukom, są bardzo samodzielne i zadziorne. U psów tej rasy są bardzo precyzyjnie wyrażone cechy terytorialne oraz stróżujące - nie zaproszonego gościa Sarplaninac nie wpuści do mieszkania.
 
Kraj pochodzenia: Serbia, Macedonia.
 
Wysokość i masa: wysokość w kłębie: psy: 52-62 cm, suki - 54-60 cm. Waga: psy: 35-45 kg, suki - 30-409 kg.
 
Kształt: lekko wydłużony.
 
Szata: szata jest krótka, na głowie, uszach, i przednim boku kończyn. Wokół szyi, na zadzie, na boku tylnym kończyn i na ogonie sierść długa, prawie prosta i częściowo gruba. Pies posiada również obfity podszerstek, krótki, gęsty, o cienkiej strukturze. Na kłębie sierść o długości 10-12 cm; ona nie musi być krócej niż 7 cm.
 
Umaszczenie: jednobarwne; dopuszczalne różne kolory od białego do ciemno-brunatnego, który wygląda jak czarny. Pożądany odcień to żelazisto szary do ciemno-szarego. Białe plamy i znaczenia niedopuszczalne, poza maleńkimi znaczeniami na piersi i palcach, które jednak nie są pożądane. Wierzch głowy, szyi i grzbiet w ciemniejszym odcieniu; maść rozjaśnia się do brudno białej lub żółtawo szarej na kończynach; przejście musi być stopniowe, bez zaznaczonych granic między kolorami.
 
Głowa: jest proporcjonalnie ukształtowana. Jej ogólna długość wynosi 25 centymetrów, co odpowiada 40% od wysokości w kłębie. Kufa jest nieco krócej czaszki. Czaszka z lekko wypukłą linią górną, most nosa jest prosty. Kufa jest lekko zadarta.Czaszka szeroka z dobrze wyrażonym rowkiem. Patrząc ze strony, jak zarowno i z góry, czaszka musi wyglądać wypukłym oraz okrągłym. Łuki nadbrewne lekko wyrażone.  Część potyliczna ledwo zauważalny. Kufa jest krócej czaszki, szerka i głęboka u nasady, zwęża się ku płatku nosa. Kość nosowa prosta i szeroka. Szczęka dolna najpierw jest wygięta, potem przebiega linią prostą. Płat nosa jest czarny i szeroki. Wargi psa w miarę grube, dobrze przylegające, wargi górne lekko zasłaniają dolne wargi. Kąty warg są dobrze ukształtowane, nie zwisające.
 
Uszy: wiszące, w kształcie trójkątów, ustawione na linii, przebiegającej od płatu nosa przez wewnętrzne kąty oczu. Uszy spadają do dołu wzdłuż łuki jarzmowe, z gęstym pokrowcem sierści.
 
Oczy: migdałowate, niewielkie, ustawione nie głęboko, ciemno lub jasno-brązowego koloru, spokojny, wnikliwy oraz nie wzruszający wzrok, który nigdy nie wykazuje lęku. Powieki i łączące tkaniny muszą być czarne.
 
Zęby: pełna formuła zębów, zgryz nożycowy.
 
Szyja: linia gardła jest prosta, kark nieco wypukły lub prosty. Szyja o średniej długości, lecz wydaje się krócej, niż jest, przez długą i gęstą sierść. Szeroka, głęboka i muskularna, szyja płynnie łączy się z głową i ramionami. Musi się trzymać nieco wyżej linii pleców. Skóra dobrze przylegająca, nie obwisa. Sierść gęsta, długa i gruba z widocznymi pakułami w mieście połączenia głowy i szyi; to szczegóła danej części ciała - nie zwiększa się ani w szerokość, ani w długość.
 
Obudowa: kłąb w miarę rozwinięty, lecz szeroki. Potężne połączenie z szyją, ledwo zauważalne przejście. Plecy proste i szerokie, niezbyt długie. Pas jest krótszy, szeroki i muskularny. Zad średniej długości, skośny, muskularny. Brzuch podciągnięty, muskularny. Profil dolny miękko przebiega z przodu do tyłu. Pachwiny są dość krótkie, z dobrze wyrażonym zwężeniem.
 
Pierś: szeroka, głęboka, opuszczona do łokci, o średniej długości, z lekko łukowatymi żebrami. Przednia część piersi szeroka i muskularna. Obwód klatki piersiowej musi być większy w kłębie co najmniej na 20%.
 
Ogon: długi, sięga stawów skokowych. Górna linia zadu powoli i równie przebiega w ogon. Mocny u nasady, zwęża się do końca, z włosem na boku dolnym. Wygięty w kształcie szabli, gdy pies jest wzbudzony, wygiętość wygląda bardziej widocznie, a ogon może być podniesiony powyżej linii pleców.  
 
Kończyny (przednie i tylne): kończyny przednie proste, proporcjonalne według ciała. Wskaźnik wysokonogości około 55%. Ramiona są dość długie i szerokie, płaskie, ukośne. Kość ramienna bardziej uchylona, niż łopatka.  Staw łokciowy szeroki, łokcie są ustawione prawidłowo, nieco odchodząc od klatki piersiowej. Przedramiona są proste, długie, z potężnymi kośćmi, dobrze rozwiniętymi mięśniami, z włosem, który pełni funkcję zdobienia na stronie tylnej. Sródstopia szerokie i mocne, lekko ukośne. Łapy wytrwałe o kształcie okrągłym, palce łukowate. Pazury mocne i czarne. Podeszwy szorstkie, lecz elastyczne, też czarne. Tylne kończyny wyglądają prosto stojącymi, nieco szerzej przednich. Patrząc ze strony wyglądają dobrze ukształtowanymi, z dobrze wyrażonymi kątami stawów. Uda są muskularne, okrągłe, ustawione, pochylone pod kątem podobnie ramionam. Kąt kolanowy (między udem a golenią) nieco mniej wyrażony, niż ramienno-łopatkowy. Kolano mocne i szerokie. Goleń też ukośnie ustawiona, mocna z długimi mięśniami i dobrze rozwiniętym włosem.
Staw skokowy szeroki i demonstruje dość otwarty kat. Śródstopia muszą wyglądać mniej ukośnie niż śródręcza. Przybyłe palce rzadko się spotykają i muszą być usunięte. Krok długi i elastyczny. Najczęściej wykorzystywany chód (bieg) - rysią z wysokimi i w miarę machającymi ruchami. Na galopie pies wygląda częściowo niezgrabnie, lecz skoki długie, pokrywają dużo przestrzeni.
 
Cechy atrakcyjne:  sarplaninac - to rasa bardzo poważnych psów. Posiadają dobrze rozwinięty instynkt stróża. W przypadku, gdy nieoczekiwany gość trafi na jego teren, pies gotowy do ataku. Cudzym ludziom lepiej się nie zbliżać do czworonoga i powierzonego mu terenu bez gospodarza. Te jugosłowiańskie owczarki nie lubią towarzystwa innych psów, dlatego one walczą z nimi, starając się wtedy udowodnić swoją wyższość.  Złośliwe i agresywne stróże stają się łagodne i towarzyskie, dopiero zauważą gospodarza. Uwielbiają gospodarza i całą jego rodzinę.

Producent profesjonalnych akcesoriów i sprzętu dla psów przedstawia dobór produktów dla psów rasy sarplaninca, w ofercie znajdziecie Państwo: gryzaki, szmatki, zabawki do zabawy i tresury psów rasy sarplaninca, szelki, kagańce, obroże, smycze ze skóry, nylonu i metalowe dla sarplaninca.